?????

Mikið tilfinningalegt spurningaflóð hringsnýst í kollinum á manni eftir að hafa móttekið pappírana sem staðfesta einhverfugreininguna.

• Má ég núna vera einhverf?
  • Ég er komin með pappíra sem staðfesta það.

• Má ég núna vera skrítin, öðruvísi og furðuleg?
  • Ég er einhverf.

• Tekurðu núna mark á mér?
  • Eða tekurðu kannski bara minna mark á mér af því að ég er einhverf?
  • Er ég orðin minni manneskja af því að einhverfir eru svo furðulegir?
  • Er ég minni manneskja núna af því að læknisfræðin skilgreinir einhverfu sem fötlun?

• Sérðu styrkleikana í einhverfunni?
  • Eða finnst þér bara óþægilegt að ég sé öðruvísi og að ég sé einhverf?

• Viltu hjálpa mér að vera ég?
  • Eða viltu frekar reyna að laga mig eða breyta mér þannig að einhverfan sé minna áberandi útá við?

• Ég get ýmislegt sem ég tek mér fyrir hendur og hef áhuga á.
  • En það er svo miklu erfiðara ef ég þarf alltaf að einbeita mér að því að vera ekki skrítin, að vera alltaf með grímu til að passa betur inn í normal boxið sem er ekki hannað fyrir einhverfa.

Þetta eru spurningar sem brenna ekki bara á mér heldur á svo mörgum sem uppgötva á fullorðins árum að þeir eru einhverfir.

Hugmyndin að þessum texta er í grunninn kominn frá konu sem setti hann inn á facebook grúbbu fyrir einhverfar konur, en ég hef aðlagað hann út frá mér.